User:Halibutt/User:Halibutt/Nguyễn Ngọc Thơ

From Wikipedia, the free encyclopedia

Nguyễn Ngọc Thơ (ur. 26 maja 1908) - wietnamski polityk, pierwszy premier Wietnamu Południowego. W listopadzie 1963 rządząca krajem po zabójstwie prezydenta Ngô Đình Diệma junta wojskowa generała Dương Văn Minha wyznaczyła Thơ na pierwszego cywilnego premiera. Okres jego rządów przypadł na czasy zamętu i walk o władzę pomiędzy cywilnym rządem a Wojskową Radą Rewolucyjną (WRR). W styczniu 1964 Thơ stracił władzę w wyniku zamachu stanu generała Nguyễna Khánha i przeszedł na polityczną emeryturę.

Thơ urodził się w bogatej rodzinie właścicieli ziemskich w Delcie Mekongu. Za czasów kolonialnej administracji francuskiej rozpoczął karierę urzędniczą i dość szybko piął się po szczeblach kariery. Wkrótce po zajęciu Indochin przez siły Imperium Japonii Thơ został wtrącony do więzienia, gdzie spotkał po raz pierwszy Diema - przez pewien czas dzielili celę. Po zakończeniu drugiej wojny światowej został z polecenia Francuzów mianowany ministrem spraw wewnętrznych we władzach Państwa Wietnamu, nowego quasi-niepodległego członka Unii Francuskiej. Wkrótce po powstaniu Republiki Wietnamu w wyniku podziału Indochin, Thơ został wysłany do Japonii jako ambasador, z zadaniem nadzoru nad japońskimi reparacjami wojennymi. W ciągu roku powrócił do Wietnamu, gdzie w połowie lat 50. XX wieku zajmował się m.in. demobilizacją prywatnych armii sekty religijnej Hòa Hảo.

Sukcesy na tym polu przyniosły Thơ sporą popularnoć, dzięki której w grudniu 1956 został wybrany wiceprezydentem u boku Diệma, który za jego pomocą chciał polepszyć notowania swojej administracji, otwarcie oskarżanej o nepotyzm i ochronę partykularnych interesów. Znaczenie miało także pochodzenie Thơ z południowych regionów kraju: sam Diệm pochodził ze środkowego Wietnamu, a większość jego ekipy z północy. W praktyce wpływ Thơ na rządy był iluzoryczny, większość władzy dzierżył sam Diệm i dwóch jego braci: Nhu i <a data-linkid="84" rel="mw:WikiLink" class="cx-target-link">Cẩn</a>, którzy rozporządzali prywatnymi armiami i współrządzili krajem za pomocą tajnej policji. Podczas swojej wiceprezydentury Thơ nadzorował m.in. reformę rolną, której jednak nigdy nie wprowadzono w życie (krytycy podkreślali, że Thơ sam był wielkim właścicielem ziemskim). Podczas tzw. kryzysu buddyjskiego wiernie wspierał Diệma przeciw potężnej rodzinie Ngô. Choć sam deklarował się jako buddysta, wspierał pro-katolickie akcje reżimu wymierzone w buddyjską większość.

Thơ poróżnił z Diệmem dopiero pucz wojskowy, którego ten drugi został przywódcą. Thơ pozostał biernym obserwatorem wypadków w których Wojskowa Rada Rewolucyjna i cywilny rząd często wydawały sprzeczne rozkazy. Początkowo zgodził się na przyznanie mediom większej wolności, jednak gdy Sajgon stał się areną walk politycznych wiele gazet zamknięto za atakowanie Thơ i jego polityki. W tym czasie sytuacja wojskowa Wietnamu znacząco się pogorszyła. Mimo że Diệm regularnie fałszował statystyki, jego błędy ostatecznie wypłynęły na światło dzienne. W tej sytuacji Minh i Thơ stworzyli plan przekonania niekomunistycznych członków kierownictwa Wietkongu do przejścia na ich stronę. Choć planom tym sprzeciwiali się Amerykanie, by  believing that they constituted the majority of the opposition and could be coaxed away, weakening the communists. As part of this policy, which the U.S. opposed, the government chose to take a low-key military approach in an attempt to portray themselves to the Vietnamese public as peacemakers. However, they were deposed in Khánh's U.S.-backed coup before they could pursue their strategy.

Early career[edit]

The son of a wealthy southern landowner, Thơ was born in the province of Long Xuyên in the Mekong Delta. He began his bureaucratic career in 1930,[1] serving the French colonial authorities as a low-profile provincial chief.[2] During World War II, Thơ rose to become the first secretary of the Resident Superior of Annam, the French governor of the central region of Vietnam. During this time, he crossed paths with Ngô Đình Diệm, a former Interior Minister under the French regime in the 1930s. The French thought that Diệm was working with Imperial Japan and tried to have him arrested, but Thơ tipped off Diệm and the Kempeitai, resulting in their escape.[3]

W marcu 1945 Japonia, okupująca French Indochina in 1941 during World War II, decided to take direct control and overthrew the French colonial regime. Thơ was thrown into a crowded cell with several other prisoners that had no light or toilet and filled with their own excrement.[1] One of his cellmates was Dương Văn Minh, then a junior officer in the French military forces with whom he would work over the next two decades. Thơ was released first and lobbied to have Minh released as well and the pair remained close friends.[1]

Diệm era[edit]

thumb|right|Ngô Đình Diệm, prezydent Wietnamu Południowego|alt=A portrait of a middle-aged man, looking to the left in a half-portrait/profile. He has chubby cheeks, parts his hair to the side and wears a suit and tie.

Premier[edit]

right|thumb|The corpse of Diệm after his assassination|alt=Middle-aged black-haired man lies face half-down on the floor, covered on his face and dark suit and trousers with blood. His hands are behind his back.At one point in December, Thơ could no longer withstand what the free media were publishing about him and called around 100 journalists into his office. An angry Thơ shouted at the writers and banged his first on the table, assailing them for what he regarded as inaccurate, irresponsible and disloyal reporting. Thơ claimed the media were lying in saying that he and his civilian cabinet were puppets of the generals, and claimed that one of the journalists was a communist while another was a drug addict.[4] He said that his administration would "take steps to meet the situation" if the media did not behave responsibly. Having already had his Information Minister, General Đỗ Mậu, circulate a list of topics that were not to be reported on, Thơ had Mậu close down three newspapers for "disloyalty" on the following day.[4]

Uwagi[edit]

Bibliografia[edit]

  • Blair, Anne E. (1995). Lodge in Vietnam: A Patriot Abroad. New Haven, Connecticut: Yale University Press. ISBN 0-300-06226-5. 
  • Buttinger, Joseph (1967). Vietnam:A Dragon Embattled. New York City: Praeger. 
  • Dommen, Arthur J. (2001). The Indochinese Experience of the French and the Americans: Nationalism and Communism in Cambodia, Laos, and Vietnam. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. ISBN 0-253-33854-9. 
  • Doyle, Edward; Lipsman, Samuel; Weiss, Stephen (1981). Passing the Torch. Boston: Boston Publishing Company. ISBN 0-939526-01-8. 
  • Hammer, Ellen J. (1987). A Death in November: America in Vietnam, 1963. New York City: E. P. Dutton. ISBN 0-525-24210-4. 
  • Hatcher, Patrick Lloyd (1990). The suicide of an elite: American internationalists and Vietnam. California: Stanford University Press. ISBN 0-8047-1736-2. 
  • Jacobs, Seth (2006). Cold War Mandarin: Ngo Dinh Diem and the Origins of America's War in Vietnam, 1950-63. Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield. ISBN 0-7425-4447-8. 
  • Jinkins, Michael (2006). Letters to new pastors. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 0-8028-2751-9. 
  • Jones, Howard (2003). Death of a Generation: How the Assassinations of Diem and JFK Prolonged the Vietnam War. New York City: Oxford University Press. ISBN 0-19-505286-2. 
  • Kahin, George McT. (1979). "Political Polarization in South Vietnam: U.S. Policy in the Post-Diem Period". Pacific Affairs 52 (4): 647–73. doi:10.2307/2757066. 
  • Kahin, George McT. (1986). Intervention: How America Became Involved in Vietnam. New York City: Knopf. ISBN 0-394-54367-X. 
  • Kaiser, David E. (2002). American Tragedy: Kennedy, Johnson, and the Origins of the Vietnam War. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0-674-00672-0. 
  • Langguth, A. J. (2000). Our Vietnam: the War, 1954–1975. New York: Simon & Schuster. ISBN 0-684-81202-9. 
  • Lansdale, Edward Geary (1991). In the Midst of Wars: An American's Mission to Southeast Asia. Fordham University Press. ISBN 0-8232-1314-5. 
  • Lentz, Harris M. (1992). Heads of states and governments : a worldwide encyclopedia of over 2,300 leaders, 1945 through 1992. McFarland. ISBN 0-89950-926-6. 
  • Moyar, Mark (2006). Triumph Forsaken: The Vietnam War, 1954–1965. New York City: Cambridge University Press. ISBN 0-521-86911-0. 
  • Shaplen, Robert (1966). The lost revolution: Vietnam 1945–1965. London: André Deutsch. 
  • Sheehan, Neil (1988). A Bright Shining Lie: John Paul Vann and America in Vietnam. New York City: Random House. ISBN 0-679-72414-1. 
  • Tai, Hue-Tam Ho (1983). Millenarianism and peasant politics in Vietnam. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0-674-57555-5. 
  • Warner, Denis (1964). The Last Confucian: Vietnam, South-East Asia, and the West. Sydney: Angus and Robertson. 

[[Kategoria:Urodzeni w 1908]] [[Kategoria:Premierzy Wietnamu Południowego]]

  1. ^ a b c Script error: No such module "Vorlage:Internetquelle". Time, 8. November 1963, abgerufen am 28. Oktober 2009.
  2. ^ Lentz, p. 831
  3. ^ Dommen, p. 56
  4. ^ a b Cite error: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named m280; see Help:Cite errors/Cite error references no text ().
Retrieved from "https://en.wikipedia.beta.wmflabs.org/w/index.php?title=User:Halibutt/User:Halibutt/Nguyễn_Ngọc_Thơ&oldid=198285"